Bir bilmecem var çocuklar!..

Gülümseyin!

3,2,1 çektim! Çok güzel çıktınız. Normalin aksine. -teşekkürler, hıhıh.
Peynir deyin, -peeeyniiir!..

Garipsediğiniz şeyleri benimsediğinizde garip mi olursunuz?
İnsan olduğunuz için, kendiniz olduğunuz için dışlandığınız bir yerde bir başkası mı olursunuz ya da insanlığınızdan ödün mü verirsiniz?

Söylediklerimin çoğu anlamsız, kelimeler kifayetsiz. Bunun bilincinden bilinçsizce yazıyorum. Hürriyet yazarı gibi sürekli 'enter, üç nokta' yapıyorum. Ama ne diyeceğini bilmeden birşeyler söylemekde zor oluyor anlayın.

Twitter bir zamanlar güzel bir giriş yapmış şu 'saçmasalak' web dünyasına. Günümüzde ergenizmin kontrolü altına girmiş ki her gün bir dayrekşınır, bilivırs, ördekçi görmeyelim. Gün geçmiyor ki kalbimiz pıt pıt etmesin.

Facebook desen tüm bahsettiklerinden uzak, uzakları yakınlaştırmaya çalışan ama yakını bile uzak kılan - bir masadan bir masaya facebookdan konuşmak - bir web site olmuş çıkmış.

Benim web projelerim desen almış başını gidiyor (çöpe) Hiç bir projemi açıp bakmışlığım yok. Ne olmuş ne bitiyor demişliğim yok. Kat kat paralar döktüğüm herşeyden feragat edip bu bloggerda yazmıcam deyip yazan biri olup çıktım. Eyvah yandık desene! (dinleyin bunu)

kısasakısas kelimesini hep kullanmak istemişimdir ama hep dengeli olduğum için zaten benimseyerek söylemeye bile gerek kalmadan yaşamışımdır. İnsandır, işi olabilir ve ya olmayabilir, meşgul olabilir. Ve ya görüyor cevap vermiyor olabilir. Kırılabilir, darılabilir, çekip gidebilir, bitsin diyebilir. Ama...

Şehir yaşamını benimsemiş birisi olarak hiç göl kenarında göle ördek bırakmadım, kağıttan gemi yapmadım, çok zorlukta yaşamadım. Yeri gelince konuştum, yeri gelince sustum, dinledim, yorum yaptım, anladım ve ya anlamaya çalıştım ve bilhassa anlamaya çabaladım. Niye? diyebildim. Acaba demeden.

Uzuuun birşeyler yaşadım. Çok şey değişti hayatımda. 2 mevsimi bir anda yaşıyorsun düşünsene camdan bakıyorsun güneş, çiçekler açmış ve sonra gözlerini kapatıp açtığında sararmış tüm herşey, güneş yok, sen bitiksin herşey garip, o garip.... hımm..

Kitap okuyan biri değilim ama merak ederim. Araştırırım en saçma şeyi bile araştırırım. Dil öğrenirim. Bir şeyi anlamasam bile 10'da birinden birşeyler çıkartır konuyu kavramaya çalışırım. Ama bu sefer olmadı. Yapamıyorum anlamıyorum yüzlerce saat, gün, hafta, ay ve yıllarımı verdiğim şeyi anlamıyorum. Çok yabancı kalıyor. Sanki bana konuşuyor ama tanımadan. Bilmeden ilk defa birinden duymuşta önyargı yapıp yorumlar gibi. 140 karakterde 140 çıban çıkıyor. 140 kere bitiyorum.

Ben kötü biri değilim. Kendime sövdürmedim, laf ettirmedim iyi biri oldum. Şimdi aynaya bakınca ben kendime kızıyorum. Ne yaptın sen!! diyorum. Ama cevap hiç. Hiç birşey yapmadım. Bu mu? Bu mu suç?
Bırakın yahu, life on your vision. Bırakın yahu, dont turn back. Bırakın yahu, he loved to you but now hmm its end. Bırakın yahu, live your life.

Tek bir şey isticem, harfler konuşsun bugün. Bu yazı okunurken kulağına fısıldasın.
'Yapma, yapma, yapma lütfen. Değer vermişsin. Çok mu gördün bana? Al, senin olsun. 4-5 yıla bir değer vermeyi çok mu gördün. Tanıyamadım. Al, senin olsun. Şaşırmadın mı? Tamam şaşırma, zaten biliyormuşsun beni öyle diyorsun yani. Sen bilirsin. Bil. Tanımadan yargıla, tanıyama. Bırak şunu deseydim şayet bırakmamam için bir neden olmazdı. Ağlama, değmez. O tivitleri görmek istemiyorum. Haketmedim.'

İsteklerim; oku, istediğini ol, çabala, çok iyi ol, daha iyi ol mutluluk zaten gelicektir. Ben bu oldum de! Ben büyüdüm de! Diyebil.  İyi yaşa gözünü sevdiğim, dilediğin gibi. Torunlarını görmen dileğiyle. söz?

not: ben buralardayım.

qHomiCh Shey.